Meestal |
Mijn eerste geredde
patiënt stuurt me elk jaar een kaartje. Op wat ze haar nieuwe verjaardag noemt,
de dag dat ik haar het blijde nieuws kon vertellen dat ze kankervrij was.
Natuurlijk, elke volgende controle blijft spannend. Maar ze stuurt me nog ieder
jaar dat kaartje. Soms met een blije foto van zichzelf, of van een mooie
vakantietrip die ze maakte met vriendinnen. Of een mooie tuinfoto. Helaas niet
met haar man, die verliet haar de eerste maanden van haar ziekte. Elk kaartje
bewaar ik, behalve de eerste. Die hangt ingelijst bij mijn moeder aan de muur. Iedere
gast krijgt het volledige verhaal te horen. Dat
is mevrouw van Loghum, Pieters eerste patiënt. Ik hoor het iedere keer met
kromme tenen aan, maar zo is mijn moeder nou eenmaal. Dingen gaan zoals ze
gaan.
Als student zong ik graag, in een mannenkoor van de universiteit. Met een paar vrienden en een boel Belgische biertjes zongen we dan tot in de late uurtjes Duitse schlagers. Luidkeels in het Duits zingen is een echte bevrijding, ik zou het iedereen aanraden. En ja, dat is mijn professionele mening. Door mijn studie werd ik me echter ook bewuster van de nadelige gevolgen van alcoholgebruik op de gezondheid. Een op de veertien van vroegtijdige sterfgevallen komt door alcohol. Wereldwijd is alcohol verantwoordelijk voor een op de twintig sterfgevallen. De paar idioten die methanol drinken natuurlijk daargelaten. Ik zing weinig meer tegenwoordig, soms nog in de badkamer. Mijn vrouw moet er altijd hartelijk om ginnegappen, en ik zelf vaak ook. We wandelen veel, koken voor vrienden, slapen geregeld uit en nemen de tijd voor seks. Ik kan met haar over eindeloos veel onderwerpen praten. Ook over politiek. Ze vroeg me laatst waarom ik er nooit serieus voor ben gegaan. Als ik er zo over nadenk, kom ik tot de conclusie dat ik het nooit de juiste prioriteit heb gegeven. Het had mijn passie, zekers, maar passie alleen voedt geen monden en redt geen mensen. En dat is toch het mooiste wat je kunt doen?
We wonen in een prachtig vrijstaand huis, Franse ramen, een vijver en alle elektronische apparaten die je maar zou kunnen wensen. Dat komt ook niet uit de lucht vallen, toch? Ik heb er hard voor gewerkt. Mijn Lieke werkte nog enige jaren als administratief medewerkster, maar eigenlijk had ze direct na ons trouwen kunnen stoppen. Ze vond het contact met haar collega’s altijd erg fijn. Nu heeft ze haar clubjes, zoals dat gaat. Geregeld help ik haar met het een of ander, meestal financieel, of organisatorisch. Ik doe het met liefde, of het nu de lokale dierenopvang is, koken en uitserveren voor de ouderen of een sportevenement voor jongeren. Mijn moeder helpt ook graag mee, ik vermoed omdat ze mij graag goed bezig ziet. Alleen gesprekken over de staat van het land of de binnenlandse ontwikkelingen vermijdt ze liever, daar wordt ze alleen maar naargeestig van zegt ze dan. Daar luister ik meestal maar naar. Dan begin ik over het weer.
Als student zong ik graag, in een mannenkoor van de universiteit. Met een paar vrienden en een boel Belgische biertjes zongen we dan tot in de late uurtjes Duitse schlagers. Luidkeels in het Duits zingen is een echte bevrijding, ik zou het iedereen aanraden. En ja, dat is mijn professionele mening. Door mijn studie werd ik me echter ook bewuster van de nadelige gevolgen van alcoholgebruik op de gezondheid. Een op de veertien van vroegtijdige sterfgevallen komt door alcohol. Wereldwijd is alcohol verantwoordelijk voor een op de twintig sterfgevallen. De paar idioten die methanol drinken natuurlijk daargelaten. Ik zing weinig meer tegenwoordig, soms nog in de badkamer. Mijn vrouw moet er altijd hartelijk om ginnegappen, en ik zelf vaak ook. We wandelen veel, koken voor vrienden, slapen geregeld uit en nemen de tijd voor seks. Ik kan met haar over eindeloos veel onderwerpen praten. Ook over politiek. Ze vroeg me laatst waarom ik er nooit serieus voor ben gegaan. Als ik er zo over nadenk, kom ik tot de conclusie dat ik het nooit de juiste prioriteit heb gegeven. Het had mijn passie, zekers, maar passie alleen voedt geen monden en redt geen mensen. En dat is toch het mooiste wat je kunt doen?
We wonen in een prachtig vrijstaand huis, Franse ramen, een vijver en alle elektronische apparaten die je maar zou kunnen wensen. Dat komt ook niet uit de lucht vallen, toch? Ik heb er hard voor gewerkt. Mijn Lieke werkte nog enige jaren als administratief medewerkster, maar eigenlijk had ze direct na ons trouwen kunnen stoppen. Ze vond het contact met haar collega’s altijd erg fijn. Nu heeft ze haar clubjes, zoals dat gaat. Geregeld help ik haar met het een of ander, meestal financieel, of organisatorisch. Ik doe het met liefde, of het nu de lokale dierenopvang is, koken en uitserveren voor de ouderen of een sportevenement voor jongeren. Mijn moeder helpt ook graag mee, ik vermoed omdat ze mij graag goed bezig ziet. Alleen gesprekken over de staat van het land of de binnenlandse ontwikkelingen vermijdt ze liever, daar wordt ze alleen maar naargeestig van zegt ze dan. Daar luister ik meestal maar naar. Dan begin ik over het weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten